تاثیر تمرین های حس عمقی- کششی و قدرتی در بهبود عملکرد اندام تحتانی افراد با سندرم استرسی تی بیا

مقدمه: سندرم استرسی تی بیا در دسته ضایعات استفاده زیاد (over use) تقسیم بندی می شود. ورزش های قدرتی و کششی عضلات برای درمان و پیشگیری این سندرم توصیه می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ورزش های قدرتی و حس عمقی-کششی بر شدت درد و ناتوانی در بیماران با سندرم استرسی تی بیا می باشد. روش کار:  این مطالعه کارآزمایی بالینی در زاهدان انجام شد. 20 بیمار با درد ساق به طور تصادفی در دو گروه، تمرین حس عمقی-کششی (10 مورد) و تمرین قدرتی (10 مورد) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت دو هفته ورزش ها را انجام دادند. نتایج بر اساس پرسشنامه ناتوانی اندام تحتانی، دامنه حرکتی مفصل، قدرت عضله و رتبه بندی شدت درد (visual analogue scale - vas) قبل و بعد از درمان جمع بندی شد. داده ها نیز بر اساس آزمون های غیر پارامتریک من ویتنیu و ویل کاکسون تحلیل شدند.    یافته ها: در گروه ورزش های حس عمقی-کششی میزان درد از 8/1 ± 4/6 به 4/1 ± 2/3 (05/0< p) و در گروه ورزش های قدرتی از 2/1 ± 4/6 به 2/1 ± 0/3 تغییر یافت (05/0< p). نمره پرسشنامه ناتوانی قبل و بعد از ورزش های حس عمقی-کششی و قدرتی از لحاظ آماری معنادار بود (05/0< p). تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت مشخصی بین دو گروه ورزشی در درد و ناتوانی عملکرد اندام تحتانی وجود ندارد) 05/0     .( p> بحث و نتیجه گیری:  نتایج این مطالعه اثرات ورزش های قدرتی و حس عمقی-کششی را در کاهش ناتوانی و درد بیماران مبتلا به سندرم استرسی تی بیا در کوتاه مدت تایید می کند.